កំពង់ឆ្នាំង៖ ក្មួយស្រី ហ៊ាន ស្រីម៉ា ជាសិស្សរៀននៅថ្នាក់ទី៦ (ក) នៃសាលាបឋមសិក្សាគំរូក្រុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ ក្មួយស្រីកើតនៅថ្ងៃទី៦ ខែសីហា ១៩៩៥ មានបងប្អូនបង្កើតទាំងអស់៤នាក់ហើយពួកគេ គឺជាក្មេងកំព្រាឪពុកម្ដាយស្លាប់ដោយសារជំងឺអេដស៍។ សព្វថ្ងៃពួកគេរស់នៅលើខ្ទមក៏តូចមួយ ស្ថិតនៅក្នុងភូមិកណ្ដាល ឃុំកំពង់ឆ្នាំង ស្រុកកំពង់ឆ្នាំង ដោយមានការមើលថែពីជីដូនចាស់។
នៅក្នុងឱកាសប្រារព្ធពិធីអបអរទិវាកុមារអន្តរជាតិ១មិថុនា ក្មួយស្រី ហ៊ាន ស្រីម៉ា បានរៀបរាប់ពីជីវិតពិតរបស់ក្មួយដែលរស់នៅក្នុងនាមជាក្មេងកំព្រា ក្រីក្រ ដែលតស៊ូដើម្បីរស់ផង និងដើម្បីរៀនសូត្រផង យ៉ាងលំបាកលំបិនគួរឲ្យអាសូរបំផុត។
ក្មួយស្រីបានរៀបរាប់ថា នាងខ្ញុំគឺជាកូនទី៤ក្នុងចំណោមបងប្អូនបង្កើត៤នាក់ ដោយមានផ្ទុកមេរោគអេដស៍ចម្លងពីឪពុក និងមានជំងឺប្រចាំកាយទៀតផង។ នាងខ្ញុំរស់នៅក្នុងសង្គមត្រូវបានអ្នកជិតខាងជួយមើលការ ខុសត្រូវអាណិតអាសូរនៅពេលខ្លះមិត្តភក្ដិមានផ្ទះនៅជិតគ្នា គេបានឲ្យនំចំណីហូបហើយចំណែកថវិកាចាយវាយរាល់ថ្ងៃ គឺបានអង្គការជួយជាទឹកប្រាក់ខ្លះៗ។ នៅផ្ទះបានលោកយាយជួយមើលការខុសត្រូវបន្តិចបន្តួច ពីព្រោះគាត់មានអាយុច្រើនណាស់ទៅហើយ។ រីឯនៅមន្ទីរពេទ្យបានផ្ដល់ថ្នាំសម្រាប់ឲ្យខ្ញុំហូបជាប្រចាំ។
រាល់ថ្ងៃគ្រួសារខ្ញុំមានម្ហូបអាហារមិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ហូប ចុកទេ នៅពេលខ្លះប្រាក់សម្រាប់ទិញអង្ករដាំបាយហូប បងខ្ញុំត្រូវដើរខ្ចីបុលគេ ពីព្រោះប្រាក់ដែលអង្គការជួយត្រូវចាត់ចែងទិញសំលៀកបំពាក់ សម្ភារៈសិក្សានិងចំណាយផ្សេងៗទៀត។ មុនពេលទៅសាលារៀនបើមានបាយកកនៅសល់ខ្ញុំហូប ហើយទុកឲ្យបងប្រុសខ្ញុំបន្តិច នៅមុនពេលគាត់ចេញទៅធ្វើការ ហើយរាល់ថ្ងៃខ្ញុំទៅរៀនគ្មានប្រាក់សម្រាប់ទិញបាយ បបរ ឬនំចំណីហូបឡើយ។ នាងខ្ញុំមានសំលៀកបំពាក់សម្រាប់មករៀនតែមួយកំប្លេប៉ុណ្ណោះ នៅពេលយប់ខ្ញុំធ្វើកិច្ចការដែលអ្នកគ្រូដាក់ឲ្យ ដោយចង្កៀងប្រេងកាត នៅពេលណាអស់ប្រេងគ្មានប្រាក់ទិញនាងខ្ញុំបានបិទសៀវភៅទុក ហើយចាំទៅធ្វើបង្ហើយនៅសាលា។
នាងខ្ញុំមានសុខភាពខ្សោយដោយមានផ្ទុកនូវមេរោគអេដស៍ឧស្សាហ៍ហត់។ ឯបងប្រុសរបស់ខ្ញុំឧស្សាហ៍ឈឺក្បាល អស់កម្លាំងល្ហិតល្ហៃ។ ការសិក្សារបស់នាងខ្ញុំបានលទ្ធផលជាមធ្យម។ ទោះជាមានកិច្ចការរវល់យ៉ាងណាក្ដី ក៏ខ្ញុំឆ្លៀតនៅពេលយប់អានសៀវភៅ និងធ្វើកិច្ចការដែលអ្នកគ្រូដាក់ឲ្យ។
នៅក្នុងគ្រួសាររបស់នាងខ្ញុំ មិនធ្លាប់មានជម្លោះនឹងគ្នាទេ ខ្ញុំស្រឡាញ់បងប្អូននិងអាណិតយាយខ្ញុំណាស់ នៅពេលរៀនខ្ញុំស្រឡាញ់មិត្តភក្ដិ និងគោរពលោកគ្រូ អ្នកគ្រូ នាងខ្ញុំចង់រៀនឲ្យបានចប់ថ្នាក់ទី១២ ដើម្បីប្រឡងចូលធ្វើការរកប្រាក់ជួយសម្រួលការលំបាកជីវភាពក្នុង គ្រួសារ ប៉ុន្តែប្រហែលជាគ្មានវាសនាទេ ព្រោះអីលោកយាយរបស់ខ្ញុំមានសុខភាពខ្សោយ និងការរកប្រាក់ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ទៅថ្ងៃអនាគតមិនបាន។ ខ្ញុំចង់ឲ្យគ្រួសារខ្ញុំមានជីវភាពធូរធារ មានការងារធ្វើ និងចង់ឲ្យលោកយាយខ្ញុំមានសុខភាពល្អ មាំមួន មិនចង់ឃើញ មិនចង់ជួបនូវអំពើហិង្សា និងពាក្យតិះដៀលពីអ្នកដទៃឡើយ។
ខ្ញុំចង់ឲ្យលោកនាយក លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ និងមិត្តភក្ដិទាំងអស់ ជួយផ្ដល់ជាគំនិតសិក្សាដល់ខ្ញុំ និងមេត្តាជួយឧបត្ថម្ភជាសម្ភារៈសិក្សា និងថវិកាដល់នាងខ្ញុំផងដើម្បីឲ្យនាងខ្ញុំបានរៀនសូត្របន្តទៀត។ ខ្ញុំអរគុណលោកយាយខ្ញុំ ដែលបានចិញ្ចឹមមើលថែខ្ញុំ និងអរគុណលោកគ្រូ អ្នកគ្រូព្រមទាំងមិត្ដភក្ដិទាំងអស់ដែលបានជួយផ្ដល់ជាសម្ភារៈ សិក្សា ថវិកា និងបានជួយផ្ដល់ជាកម្លាំងចិត្តដល់ខ្ញុំក្នុងការរៀនសូត្រ៕
ដកស្រង់ចេញពីគេហទំព័រ http://women.open.org.kh
No comments:
Post a Comment